پیش‌بینی می‌شود که ده‌ها کودک نابینا و ناشنوا در ولایت دایکندی از آموزش محروم مانده باشند. دست کم تا چهار سال قبل، 30 تن از این افراد که به آموزش‌های خاص خودشان نیاز دارند، از سوی آمریت تعلیمات تخنیکی و مسلکی ولایت دایکندی شناسایی شدند.

اسدالله دو سال قبل با خانواده‌اش از ولسوالی پاتو به شهر نیلی مرکز دایکندی کوچ کردند. او و چهار خواهر و برادر زیر هجده سالش ضعف بینایی دارند. اسدالله و تمام خواهر و برادرهایش ضمن این‌که زندگی سختی را می‌گذرانند، از تعلیم باز مانده‌اند.

این جوان بسیار علاقه‌مند است که مکتب برود و درس بخواند. گرچند که هنوز به فکرش نرسیده است برای کسانی مثل او هم امکان تعلیم وجود دارد.

او روز گذشته به ستاگیدیا گفت: «ما هنوز درخواست نکردیم که مکتب برای نابینایان جور شود، نه کسی را دیدیم که بگوئیم و نه کسی برای ما در این مورد چیزی گفته است، خبر هم نداریم که مکتب برای نابینایان است ساخته شده یا می‌شود.»

اسدالله افزود: «ما  آرزوی مکتب رفتن و درس خواندن را داریم اگر برای ما مکتب جور شود یا باشد.»

او در حال حاضر توان‌مندی کار فزیکی را ندارد و تاهنوز روزگار شان را با امداد برخی نهادهای کمک‌کننده‌ و مردم محل گذرانده است.

 به حرف خودش: «شرایط بدی داریم. بعضی وقت همسایه‌‌های ما یک مقدار مواد خوراکه  کمک می‌کند.»

او در پایان تقاضا دارد: «فضای درس خواندن اگر برای ما جور شود خیلی خوب است. چون شوق و علاقه زیادی به درس خواندن داریم.»

طبق جدول معلوماتی وبسایت اداره تعلیمات تخنیکی و مسلکی، در حال حاضر 16 لسیه تعلیمات خاص در مرکز و ولسوالی‌های کل کشور فعال است که برای کودکان نابینا و ناشنوا زمینه آموزش را فراهم کرده است.

اما چنین لیسه‌ای در دایکندی هنوز وجود ندارد و حتی شمار این کودکان مشخص نیست. آمریت تعلیمات تخیکی و مسلکی این ولایت تنها در سال 1398 در این مورد در چهار ولسوالی تحقیق کردند.

حمیدالله هدایت، آمر تعلیمات تخنیکی و مسلکی ولایت دایکندی روز اوایل هفته جاری به ستاگیدیا گفت که در بررسی چهار سال قبل از مرکز و سه ولسوالی دایکندی ۳۰ نابینا و ناشنوا به شمول شش دختر را ثبت و شناسایی کرده‌اند. او نفگت که این سه ولسوالی‌ کدام یکی از ده ولسوالی دایکندی بوده است.

حمیدالله هدایت گفت که پلان دارند در سال جدید خورشیدی یک لیسه تعلیمات خاص را در دایکندی فعال کنند. او گفت که به این منظور پنج جریب زمین اختصاص یافته است. اما در حال حاضر بودجه‌ای ندارند.

با این حال، آمر تعلیمات تخنیکی و مسلکی خاص افزود: «ما تاهنوز به اداره‌ای مرکزی پیشنهاد نکردیم. قصد داریم در ختم بهار امسال درخواست بدهیم و در سالی تعلیمی پیش‌رو منظور شود.»

به نظر می‌رسد مثل اسدالله و چهار برادر و خواهرهایش ده‌ها کودک دیگر در دایکندی از آموزش که حق ابتدایی هر فرد است محروم باشند. در صورتی‌که با فراهم شدن زمینه آموزش برای آنها، زندگی انسانی‌ برای شان دیگر یک رویا نخواهند بود.