محوریت حقوق بین‌الملل بشردوستانه، مخاصمات اعم از بین‌المللی و غیر بین‌المللی است و ستون‌فقرات آن کنوانسیون‌های چهارگانه جنوا و پروتکل‌های الحاقی آن است. این اسناد هر روز مهم‌تر شده و در هدف خود یعنی کاهش الام بشری نیز با کمی تساهل، موفق بوده است و بدین منظور هم نیاز به نشان دادن بی‌طرفی خود برای طرفین مخاصمه است و هم پناه‌گاه بودن به قربانیان جنگ و یگانه راه آن نشان‌های ذکر شده در این اسناد است.

با وجود حادث شدن مسائل جدید، از جمله نیروهای چندملیتی و تکنولوژی جدید جنگی، این اسناد – با توجه به عرفی شدن آن‌ها و نیز وسیع بودن قلمرو – جواب‌گو بوده و خلأ شدید حس نمی‌شود البته با تغافل به مسئله هوش‌مصنوعی خودکار.

در این مقاله، اهمیت کنوانسیو‌ن های جنوا مسجل گشته و نشان‌های مندرج آن و نیز پروتکل الحاقی سوم، مهم ارزیابی شده و نیروهای چندملیتی و تکنولوژی جدید جنگی – با استثنائی – وارد قلمرو این اسناد دانسته شده است. یعنی این اسناد بر آن دو مورد – در صورتی که مخاصمه باشد – حاکمیت دارد.  این تحقیق، تحلیلی-توصیفی- اسنادی بوده و در آن از نوشته‌ها و نظریه‌های متخصصین حقوق بین‌الملل بشردوستانه و اعضای کمیته بین‌المللی صلیب سرخ استفاده شده است.

برای دانلود متن کامل مقاله، اینجا کلیک کنید!