سلیمان احمدی

نتیجه­‌گیری

امکان عملی­‌سازی آموزه­‌های فمینیسم رادیکال

آن‌گونه که گفتیم، فمینسیم رادیکال، با آموزه­‌های متفاوت از دیگر نحله‌­ها، رویه و روش افراط گرایانه‌­ای را در پیش گرفته است و در پی دگرگونی کامل نظام طبقاتی مبتنی بر جنسیت، آن‌هم به گونه انقلابی است. عملی­‌سازی این آموزه­‌های تندروانه در جهان کنونی و به خصوص در سیاست و نظام بین­‌الملل، امری است که باید بررسی شود و مصداق­‌های آن دریافت گردد.

اعتقاد و باورمندی به برتری ذاتی زنان نسبت به مردان از سوی فمینیسم رادیکال به عنوان جوهره و تکیه‌گاه اصلی هستی‌شناسانه این مکتب، به شدت قابل نقد است، زیرا آن‌گونه که خود فمینیست­‌ها و از جمله فمینیسم رادیکال، نظم اجتماعی و سیاسی حاکم را تعبیر به پدرسالاری می­‌کند و آن را از خانواده به سیاست تعمیم می­‌دهد و تمام تاریخ گذشته را ستم جنسیتی تعریف می­‌کند و حتی تمامی نظریه­‌های روابط بین­‌الملل و عرصه سیاست را مردانه تعریف می­‌کند، بدین معنی است که نظم حاکم کارایی و موثریت ندارد. پس چگونه می­‌توانند ادعا کنند نظمی که خود متکی بر معیار تک‌جنسی (مردانه) است و مورد انتقاد قرار دارد، جایش را به نظام تک‌جنسی دیگر با سلطه زنان بدهد و مدعی کارا بودن آن باشد؟ این بدان معنی است که نظام و ساختار موجود کاملا و بدون هیچ‌گونه تغییری فقط در  اختیار آن‌عده از زنانی قرار گیرد که مخالف اصل برابری انسان­‌ها بدون تمایز جنسیتی است. از سوی دیگر فمینیست­‌های رادیکال با توجه به اهمیتی که برای تفاوت میان زنان و مردان قایل‌اند، باور دارند که پرخاش‌­جویی و تجاوزگری خصلت‌های عمیقا مردانه‌اند و در مقابل صلح­‌طلبی ذاتی زنان بر اساس طبیعت مادرانه و خصلت پرورش‌دهنده زنان قرار می­‌گیرند. آن‌ها به نگرش­‌های متفاوت و متضاد زنان نسبت به جنگ و صلح توجه دارند و به این باورند که اگر زنان در مطالعه و عمل در عرصه روابط بین­‌الملل مسلط بودند، فهم از جنگ و صلح بالکل متفاوت می­‌شد و در شرایط حاکم بر روابط بین­‌الملل، زنان تنها امید به رهایی در مقابل خطرات مربوط به جنگ هسته­‌ای‌اند. این ادعای فمینیست­‌های رادیکال نیز قابل نقد است، زیرا ظاهرا تا هنوز تحقیقات علمی مستقل ثابت نساخته است که پرخاش­‌جویی و تجاوزگری از ویژگی­‌های اصلی مردان باشند و در مقابل زنان دارای خصوصیات صلح‌طلبانه باشند. بی­‌شمار است زنانی که وقتی در حاکمیت و قدرت حضور داشته‌اند جنگیده‌اند و نیز زیاد است نمونه­‌هایی از مردانی که حاکمیت‌شان را با صلح و آرامش گذرانده‌اند. در جنگ جهانی دوم، مهم­‌ترین نقش زنان، در نیروهای نظامی آلمان و انگلیس در واحدهای ذخیره و پشتیبانی (از جمله کار در کارخانه مهمات­‌سازی) و یا در اتحاد جماهیر شوروی، دخالت مستقیم در جنگ به عنوان نیروهای نظامی که حدود هشت درصد کل نیروهای نظامی آن را تشکیل می‌­داد بود (جمالی، 2016). در زمان حاضر نیز زنان نقش برجست‌ه­ای در جنگ­های نظامی دارند، به گونه مثال 14 درصد ارتش آمریکا را زنان تشکیل می­‌دهند. در جنگ خلیج فارس بین سال‌های 1990- 1991، در بین نیروهای نظامی آمریکایی 40000 زن حضور داشتند. تقریبا یک پنجم نیروهای مسلح اریتره و یک سوم نیروهای نظامی گروه جدایی‌طلب ببرهای تامیل در سریلانکا را زنان تشکیل می­‌دهند (همان).

کمدین معروف ایلیان بوسلیر می­‌گوید: ”ما زنانی را در ارتش داریم، اما آن­‌ها ما را در خط مقدم قرار نمی­‌دهند. آن‌ها نمی‌­دانند که اگر ما بتوانیم جنگ کنیم می­‌توانیم بکشیم (سیمرغ، بی‌تا). ژاندارک؛ زن دهقان‌زاده‌­ای در فرانسه بود که امروز نامش به عنوان نماد قدرتی که زنان می­‌توانند حتی در ارتش حضور داشته باشند، شناخته می­‌شود. او در طول جنگ صدساله، ارتش فرانسه را با رهبری عالی­‌اش به پیروزی­‌هایی در چندین جنگ رسانید. او توانست محاصره اورلئان توسط انگلیس را در 9 روز بشکند و موفقانه برگردد (همان). اوقا جانسون در آمریکا، لورتا والش در آمریکا، اویتا کالب‌ هابی در آمریکا، آلسی اس آت در آمریکا، کوردیلیا ای. کوک در ایتالیا، مارگارت کوربین در آمریکا، آنی جی فاکس در آمریکا، ماری ای. واکر در آمریکا و نمونه­های بی‌شمار دیگر، زنانی هستند که افتخارات زیادی در بخش نظامی به دست آورده‌اند.

در حال حاضر نیز زنان زیادی پست وزارت دفاع در بسیاری از کشورها را به عهده دارند که حاکی از توانایی و تمایل‌شان به جنگ و خشونت است. فلورنس بارلی وزیر دفاع فرانسه، جیناین هنیس بلاسکارد وزیر دفاع هلند، مارگاریتا روبلز وزیر دفاع اسپانیا، می می کود هلی وزیر دفاع آلبانی، رادمیلا شکرینسکا وزیر دفاع مقدونیه، ماریا دولورس دی کاسیدال وزیر دفاع اسپانیا، میشله الیوت ماری وزیر دفاع فرانسه، اورسولا ون درلین وزیر دفاع آلمان، اولاستا بارکانووا وزیر دفاع چک، نیرمالا سیت‌هارامان وزیر دفاع هند، روبرتا بیتونی وزیر دفاع ایتالیا و یوریکو کویکه وزیر دفاع جاپان، نمونه‌­هایی از حضور زنان در بلند ترین پست­‌های نظامی حال حاضر در جهان هستند.

همچنین در کردستان عراق که مردم آن سال‌هاست درگیر جنگ هستند و به دنبال ایجاد کشور مستقل می‌باشند، زنان دوشادوش مردان در میدان‌های جنگ می‌رزمند و به شهرت جهانی رسیده‌اند. هم‌اکنون هزاران تن از زنان در قالب واحدهای نظامی پیش‌مرگه در کردستان عراق در میدان جنگ حضور دارند. بنابرین نمونه­‌های فوق نشان می­‌دهد که پرخاش‌گری، جنگ­‌طلبی و خشونت­‌خواهی خصوصیات منحصر به مردان نیستند و زنان نیز ازین ویژگی‌ها برخوردارند.

البته باید گفت که بخش‌هایی ازین نظریه ظاهرا قابل قبول نیز هست و باید عملی گردد.