خبر «غرق‌شدن» عبدالوارث کریمی، شناگر افغانستانی در استخر محل برگزاری رقابت 50 متر شنای پروانه در مسابقات دانشگاه‌های جهان در روسیه و در نهایت بیرون‌آوردن او با کمک تیم  نجات غریق، دست‌مایه طنز، سرخط اخبار  و بحث‌های داغ رسانه‌های اجتماعی را شکل داده است. گفته شده که این «شناگر»، از سوی وزارت تحصیلات عالی حکومت سرپرست افغانستان گزینش و به مسابقات بین‌المللی دانشگاه‌های جهان اعزام گردیده بود.

کتله بزرگی از نویسندگان و مخاطبان رسانه‌های اجتماعی، این رویداد را به‌سخره گرفته و کنایه‌های سنگینی را با استفاده از آن حواله افغانستان و مسئولان دخیل در این امر کرده‌اند. کاربری نوشته است که افغانستان کشور «غیر معمول‌ها است، پس تعجب نکنید و منتظر رویدادهای خنده‌دارتر از این باشید.» از دید این شهروند، افغانستان سرزمینی است که در آن هیچ‌چیزی برسر جای خودش نیست و نباید توقع رخ‌دادن وقایع عادی را داشت.

کاربر دیگری گفته است: «مگر در کجای کار اصل بر شایسته‌سالاری بوده است که این جا رعایت نگردیده است؟ داستان امروز و دیروز نیست، بلکه جزء فرهنگ نهادینه‌شده کشور است.» این شهروند، بر یکی از کهنه‌ترین دردهای افغانستان انگشت گذاشته است. زیرپاشدن شایسته‌سالاری و دورنگه‌داشتن شایسته‌ها از جایگاه اصلی که باید در آن باشند، از سنت‌های کهن این سرزمین است. در هر عرصه‌ای از زندگی اگر بنگریم، عدالت را به رگبار بسته‌اند و انصاف را به دار آویخته‌اند. ورزش هم از این امر مستثنی نیست و شکایت‌های بی‌شماری از تعصب، حق­‌تلفی و بی‌عدالتی در آن گزارش شده است.

تیتر خبرهایی که رسانه‌ها در خصوص این رویداد انتخاب کرده‌اند، کاملا توهین‌آمیز و تحقیرکننده است. به‌گونه مثال، رسانه‌ای تیتر درشت «شناگر افغان در استخر محل برگزاری مسابقات غرق شد» را برگزیده است؛ تیتری که تعبیرهای زیادی در پشت آن نهفته است.

به راستی پاسخ‌گوی این افتضاح کیست؟ چگونه ممکن است کسی که «شناگر» است و از میان شاید صدها شناگر دیگر در سطح ملی به‌عنوان ورزش‌کار ممتاز تشخیص داده شده و جهت اشتراک در مسابقات بین‌المللی اعزام گردیده است، خود در استخر مسابقات شنا دچار مشکل گردیده و پس از ناتوانی مطلق در شناکردن، به کمک تیم تجات از استخر بیرون آورده شود؟ مشکل کار در کجاست؟ چه دلیلی باعث شده است تا چنین چیزی اتفاق بیفتد و ملتی را در سطح بین‌المللی سوژه استهزای دیگران بسازد؟

این امکان وجود دارد که این فرد دچار مشکلات و یا بیماری بوده باشد و همین عوامل در جریان مسابقات او را با چالش روبرو کرده و توان ادامه کار در مسابقات را از او گرفته باشد. اما با توجه به این­که تا هنوز هیچ توضیح رسمی درین خصوص داده نشده، حدس و گمان‌های دیگری را در این راستا تقویت کرده است. احتمال دیگری که وجود دارد، معرفی او بر اساس معیارهایی غیر از شایستگی است. به‌این‌معنی که ممکن است این فرد هیچ مهارتی در شناکردن نداشته باشد، اما با استفاده از روابط و مناسبات شخصی و برمبنای شاخصه‌های غیرمسلکی و غیرحرفه‌ای گزینش و شامل رقابت‌ها گردیده باشد. در صورتی که این احتمال به واقعیت تبدیل گردد، آبروریزی بزرگی برای افغانستان، شهروندان این کشور و همه جامعه ورزشی آن به‌بار آمده و لکه ننگ بزرگی بر پیشانی یک ملت برای همیشه حک خواهد شد.

از این‌رو، مسئولان به‌ویژه وزارت تحصیلات عالی حکومت سرپرست به‌عنوان مسئول درجه‌یک وقوع این رویداد مفتضح، باید هرچه زودتر به‌صورت رسمی در این خصوص به مردم توضیحات مشخص و روشنی ارائه کنند تا واقعیت جریان مشخص گردیده و به حدس و گمان­‌ها نقطه پایان گذاشته شود، زیرا درحالی که ورزش­‌کاران نخبه و مستعد اما مهاجر و آواره کشور اخیرا در رشته‌های مختلف به شمول تکواندو، فوتسال و فوتبال، افتخارات بی‌نظیری خلق کرده­ و غرور و سرافرازی ملی را زنده کرده‌اند، نباید کاری کرد که غرور و بالندگی یک ملت زیرپا مچاله شود.