فقر و ناداری در میان مردم افغانستان بی‌داد می‌کند و دمار از روزگار مردم درآورده است. بزرگ‌ترین نگرانی و دغدغه زندگی شهروندان کشور نان است و تلاش‌شان برای یافتن راهی برای نجات از گرسنگی و نجات از مرگ بر اثر قحطی و گرسنگی. فرصت‌های شغلی به شدت کاهش یافته‌اند و راهی برای کسب درآمد و تامین هزینه‌های زندگی وجود ندارد. باوجود تمام این بدبختی‌ها و سیه‎روزی‌ها، فصل زمستان و سرما که از راه می‌رسد، لایه ضخیم دیگری به تیره روزی‌های مردم اضافه می‌شود و با افزایش نگرانی از سرما در نبود قدرت خرید برای تامین مواد سوختی و گرمایشی، زندگی تبدیل به کابوس وحشتناکی می‌گردد که عبور و گذر از آن امری محال به نظر می‌رسد.

مواد سوختی و به‌خصوص ذغال سنگ که از آن در گرمایش خانه‌ها استفاده می‌گردد، به‌گونه بی‌سابقه و سرسام‌آوری با افزایش قیمت روبرو شده است. در حالی که قیمت این طلای سیاه در سال های گذشته نیز بالا بود و تعداد زیادی از مردم توان خرید آن را نداشتند، امسال افزایش دوبرابری قیمت را تجربه  می‌کند. این افزایش قیمت، ناتوانی شهروندان در خرید آن را مضاعف ساخته و مردم مجبورند با حسرت و اشک از کنار فروشگاه‌های ذغال سنگ عبور کنند و تلخی‌های بی‌شمار زنـدگی را به یاد بیاورند. صادرات ذغال سنگ به کشورهای دیگر ظاهرا یکی از دلایل بالا رفتن قیمت آن است. بالا بردن مالیات دولتی را می‌توان عامل دیگر آن دانست. با این حال، این مردم و شهروندان عادی هستند که آسیب‌ها و زیان‌های ناشی از صعود قیمت ذغال سنگ و مواد سوختی را متحمل می‌شوند.

ادامه این روند و عدم اتخاذ تدابیر جدی و کارساز در جهت کاهش قیمت ذغال سنگ در نبود منابع درآمد کافی و کاهش قدرت خرید شهروندان،  مردم را در انتظار روزهای بدتر و فاجعه‌بارتری قرار می‌دهد. فصل سرما در بامیان و مناطق سردسیر به حدی سخت و دشوار است که گذر از آن بدون استفاده از ذغال سنگ تقریبا محال اسـت و ناممکن. ناتـوانی مردم در تامین مواد گرمایشی، خانواده¬ها را در شرایط بحرانی قرار خواهد داد که در آن ممکن اسـت فاجعه بشری رخ دهد. زندگی در نبود کار، نان و سوخت، واقعا که کابوس است و روان انسان را می‌آزارد.