سنگ بنای یک شهرک مسکونی برای مغاره‌نشین‌ها و عودت‌کنندگان روز گذشته از سوی معاون کمیسیاریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان در شهر بامیان اساس گذاشته شد.

جیلیان تریگز به روز دوشنبه، یازدهم ثور در راس هئیتی به این منظور به بامیان سفر کرد.

دفتر مطبوعاتی والی بامیان اعلام کرده که خانم گیلیان این شهرک را در مساحت دوازده هکتار و برای 144خانواده در ساحه‌های از «تپه‌ی جلال» از نواحی مرکز شهر بامیان افتتاح کرده است.

بر اساس خبرنامه این دفتر، زمین شهرک مغاره‌نشین‌ها از سوی ریاست مهاجرین و عودت‌کنندگان ولایت بامیان در اختیار دفتر سازمان ملل در امور پناهندگی قرار داده شده است.

طبق خبرنامه، در این شهرک «خانه‌های مسکونی» با سهولت‌های «مجهز با سیستم آب و برق، مسجد، مکتب، مرکز صحی و سایر خدمات شهری و رفاهی» ساخته می‌شود.

در محفل گشایش شهرک مغاره‌نشین‌ها، والی، مسئولین محلی بامیان و هئیت بلندرتبه کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان حضور داشته‌اند.

عبدالله سرحدی، والی بامیان از گشایش این شهرک ابراز خرسندی کرده و گفته است که «جای خوشحالی است که مغاره نشینان بعد ده‌ها سال به آرزوی شان می‌رسند و صاحب خانه می‌شوند.»

برای هر خانه مسکونی چهارهزار دالر امریکایی بودجه در نظر گرفته شده است.  

پروسه بعدی به زودی آغاز می‌شود

با این حال، سخنگوی والی بامیان به ستاگیدیا می‌گوید که مغاره نشین‌ها از سوی دفتر ولایتی UNHCR به همکاری اداره مهاجرین و عودت کنندگان بامیان از ساحه‌های اطراف بودا و «پیتاب لغمان» شناسایی شده‌اند.

صبور سیغانی صبح امروز، دوازدهم ثور گفت که روند بعدی شناسایی مغاره نشین‌های باقیمانده به‌ زودی آغاز می‌شود و در آن ولسوالی‌ها و بخش دیگر مرکز ولایت بامیان شامل خواهند شد.

هنوز مشخص نیست چقدر مغاره‌نشین و عودت‌کننده بدون مسکن در بامیان باقی مانده‌اند.

با این حال، سیغانی می‌گوید که والی بامیان بر یک روند «دقیق و شفاف» شناسایی این خانواده‌ها تاکید دارد. او افزود که مغاره نشین‌های «جعلی و تقلبی» قابل قبول نیست.

به گفته‌ی وی، در حال حاضر در شهرک مغاره نشین‌ها برای عودت‌کننده‌ها سند زمین و خانه توزیع نشده است، اما در برنامه‌های آینده شامل خواهند شد.

قبل از این فعالان فرهنگی و آگاهان باستان شناسی ابراز نگرانی می‌کردند که حضور خانواده‌ها در مغاره‌ها به این ساحه‌ها در درازمدت آسیب می‌زند و نیاز است که برای آنها مکان دیگری در نظر گرفته شود.

از طرف دیگر، اتهام‌هایی به مغاره نشین‌ها مطرح است که به خاطر جلب کمک و امتیاز در مغاره مانده‌اند. اما مغاره نشین‌ها همواره این اتهام‌ها را رد کرده و گفته‌اند که جای دیگری برای زندگی ندارند.