بدون شک رسانه‌ها، فعالان و نهادهای جامعه مدنی و حقوق بشری در بامیان، در طول سالیان اخیر و در پرتو حکومت به‌ظاهر دموکراتیک و مردم‌سالار حاکم، رشد برجسته و غیرقابل کتمانی را داشته‌اند. آنچه اهمیت این امر را بیشتر می‌سازد این است که این حرکت‌ها و فعالیت‌ها رو به جلو بوده و روند مثبت حرکت‌ها و فعالیت‌های مدنی و رسانه‌ای در بامیان که اعتبار و جایگاه برجسته اجتماعی کسب کرده، به‌آسانی به‌دست نیامده است، بلکه دشواری‌های فراوانی را پشت سر گذاشته و حتی قربانی‌ها و تاوان‌هایی را نیز متقبل شده تا به آن‌چه امروز به آن دست یافته است برسد.

بنابرین اعتبار و جایگاهی که هم اکنون فعالیت‌های مدنی و حقوق بشری نهادهای جامعه مدنی، فعالان مدنی و خبرنگاران بامیان به‌دست آورده‌اند، بدون شک و تردید، ثمره تلاش‌های شبانه‌روزی و کوشش‌های صادقانه خود آنان است که با تحمل سختی‌ها، پذیرفتن خطرات و توطئه‌ها و گذشتن از سدها و موانع، حاصل شده است.

گذشته نشان داده است که مسیر حرکت‌های مدنی و رسانه‌ای در بامیان خطرات و موانع بی‌شماری را درین راه همواره با خود داشته و این مساله گاهی به‌شکل عریان و آشکار و گاهی هم به‌شکل غیرمستقیم و پوشیده، وجود داشته است.

توهین‌ها، تحقیرها، دشنام‌ها، تهدیدها، توطئه‌های به‌کار رفته علیه حرکت‌های مدنی و جامعه رسانه‌ای در بامیان و حتا  پرونده‌سازی‌های سیاسی بر علیه شماری از خبرنگاران و فعالان مدنی و به بند و زنجیر کشیدن آن‌ها مدنی را همگان شاهدند و حتی دست‌اندرکاران این حرکت‌ها از سوی بعضی از افراد و حلقات، «شورشی و آشوبگر» خوانده شده‌اند که بی نهایت مضحک و خنده‌آور هم می‌نماید. اما در عین حال نشان از موجودیت ترس و هراس از آینده مقتدر و تحول آفرین این حرکت‌ها در ضمیر و ذهن ناآرام عده‌ای می‌باشد.

اما با این وجود، هم‌اکنون که جنبش مدنی و دادخواهانه بامیانی ها با سبک خاص و بی‌نظیری که از آن کار گرفته می‌شود، به مرز کمال رسیده و با همکاری رسانه‌ها شهرت جهانی را از آن خود نموده است، بسیاری از نهادهای حکومتی و غیر حکومتی و … می‌خواهند اعتبار آن را به‌نام خودشان ثبت کنند و آن را دست‌آورد عالی و بخشی از کارکردشان عنوان کنند، چانچه در موارد زیادی دیده شده است که پس از اعتراض‌ها به اعمال محدودیت بر آزادی بیان و تحدید فعالیت‌ها و آزادی‌های مدنی در بامیان، مقام‌های حکمتی ضمن رد این ادعا، حرکت‌های مدنی این ولایت را بخشی از دست‌آوردهای خود خوانده‌اند.

این در حالیست که روند انسجام‌دهی و هدفمند سازی حرکت‌های مدنی و رسانه‌ای در بامیان به اوج خود رسیده است و این جنبش را به اندازه زیاد قوت بخشیده است تا بتواند برای همیشه حضور سایه‌گونه خویش را در تمام عرصه‌ها در بامیان به اثبات برساند و دیگر ترسی از فروپاشی، سرکوب و یا اثرپذیری از فشارهای مختلف نداشته باشد. بدون شک همین قوت و اقتدار تاثیرگذار جنبش مدنی بامیان است که مخالفینش را تحت تاثیر قرار داده و آنان را وادار کرده است تا حمایت ظاهری‌شان را از حرکت‌های مدنی، آزادی بیان و فعالیت‌های رسانه‌ای اعلام بدارند و خود شان را هم‌سو و هم هدف با آنان بدانند.

اما حرف آخر این‌که، افتخار و سربلندی، حرکت‌های مدنی و رسانه‌ای بامیان شامل نهادهای جامعه مدنی، فعالین مدنی، رسانه‌ها و فعالین حقوق بشری، فقط و فقط مختص خود آنان است و دست‌آورد مشخص آنان به‌حساب می‌آید، بنابراین، هیج اداره و فرد و جریان دیگری، نباید حتی تصور آن را هم بکنند که حرکت‌های مدنی بامیان را در زمره دست‌آوردهای شان به‌حساب آرند و به آن ببالند.

البته این حرکت‌ها مربوط به تمام بامیانی‌ها و در سطح بزرگ‌تر تمام شهروندن افغانستان بوده و به‌منظور دادخواهیاز حقوق حقه آنان صورت گرفته است و بس! اگر زمینه‌ای برای رشد حرکت‌های مدنی و فعالیت‌های رسانه‌ای فراهم شده نیز از سوی خود مردم، رسانه‌ها، نهادها و فعالان جامعه مدنی مدنی بوده است.