رسانه‌های آزاد و مستقل، امروزه به‌عنوان یکی از قدرت‌های غیرقابل کتمان در نظام‌های مردم‌سالار و دموکراتیک به حساب می‌روند که می‌توانند در عرصه نهادینه‌ساختن قانونمندی و حمایت از آزادی بیان و حقوق بشر نقش تعیین‌کننده و کارسازی را بازی نموده و در کنار آن منحیث عامل مهم بازدارنده در برابر قدرت‌های انحصارگر، مخالف آزادی و برابری و عناصر مخرب و مضر اجتماع، عمل نمایند.

و این مهم اما مستلزم به‌وجود آمدن و فراهم آوری شرایطی می‌باشد که با درنظرداشت آن، می‌توان این قدرت بزرگ و غیرقابل مهار را در برابر قدرت‌های مخالف، تثبیت کرد و جایگاه مستحکم و متداوم را برای جامعه رسانه‌ای دست‌وپا کرد.

ایستادگی در برابر حلقاتی که با اهداف مشخصی می‌خواهند در رسانه‌ها نفوذ کرده و با استفاده از آن از یک‌سو رسانه‌ها را از اهداف و مسیر اصلی‌شان به انحراف بکشانند و از قدرت واقعی‌شان بکاهند و از سوی دیگر ازین طریق به ترویج و تعمیم اندیشه‌ها و افکار خودشان بپردازند، امریست ضروری که می‌باید از سوی رسانه‌گران و روزنامه‌نگاران و جامعه رسانه‌ای با جدیت دنبال گردد تا استقلالیت فکری و عملی رسانه‌ها تضمین گردد.

مشکل اساسی که در حال حاضر بخش عظیمی از جامعه رسانه‌ای و منابع بشری آن را با چالش مواجه کرده است، ظرفیت ناکافی و نبود تخصص درین عرصه می‌باشد. چنانچه رقم بالایی از خبرنگاران و رسانه‌گران ما را افرادی تشکیل می‌دهند که در رشته‌های غیر از ژورنالیزم و روزنامه‌نگاری تحصیل داشته‌اند و بنابر علاقه و یا عوامل دیگری به این کار روی آورده‌اند.

 ارتقای سطح دانش وظیفوی، تلاش در جهت دریافت تخصص در ژورنالیزم و سعی در استخدام افراد متخصص درین عرصه، برعلاوه بالابردن ظرفیت کاری همین افراد موجود و ایجاد ترکیبی از تجربه و تخصص نیز می‌تواند به شدت درین عرصه کارساز باشد. در کنار آن‌که باید تعهد و وجدان کاری به‌منظور به‌‌میان آمدن صداقت در انجام وظایف وجود داشته باشد و هر فردی از اعضای رسانه‌ها، اصول و اخلاق کار رسانه‌ای را در اولویت مهم کاری‌شان قراردهند تا از انحراف در مسیر کاری‌شان در امان بمانند.

با تمام آنچه در سطور گذشته آمده است، مهم‌ترین عامل در قدرت بخشیدن و توانمندساختن رسانه‌ها را می‌توان برقراری هماهنگی قوی و گسترده در میان آنان و ایجاد شبکه دایمی برای عملی‌سازی این کار به‌حساب آورد. بسی ضروری است و نیازمندی جدی احساس می‌گردد که درین زمینه به شکل متداوم، فرصت‌هایی فراهم آید تا مسئولان رسانه‌ها، روزنامه‌نگاران و تمام اصحاب رسانه‌گران از نقاط مختلف،‌ گردهم آیند و در ابعاد مختلف به بحث و تبادل نظر بپردازند.

ارائه معلومات از وضعیت فعالیت رسانه‌ها، تبادل تجارب و اندوخته‌های کاری از ساحات مختلف، تبادل معلومات در خصوص نحوه برخورد و تعامل با عناصر قدرت که طبیعتا خوی انحصارگری دارند، تعیین راهکارهای مناسب برای حمایت از رسانه‌ها در هر شرایط ممکن، چگونگی انتقال دانش و ظرفیت‌های موجود برای فراگیرشدن و تعمیم دادن آن و مسایل بی‌شماری دیگری که می‌توانند در تسهیل کار و افزایش قدرت رسانه‌ها به عنوان یک واحد منسجم کارساز باشند.

و اما در جامعه رسانه‌ای بامیان، با توجه به مشترکات زیادی که در میان اعضای آن وجود دارد،نیاز به هماهنگی بیشتری احساس ‎می‌گردد. ایجاد شبکه هماهنگی رسانه‌های دایکندی و بامیان و تطبیق میکانیزم‌های عملی برای این کار، در کوتاه‌ترین زمان ممکن، می‏‌تواند در ایجاد استقلالیت فکری و عملی، بهبود ظرفیت و تقویت روحیه تعهد و تخصص‌گرایی کمک کند. آن‌گاه خواهد بود که با انسجام‌بخشی به این دو قطب مهم رسانه‌ای در سطح مناطق مرکزی، قدرت مهم و تاثیرگذاری در تمامی زمینه‌ها، عرض اندام خواهد کرد و انحصارگری قدرت و فشردن گلوی آزادی بیان، برای انحصارگران تبدیل به رویا خواهد شد.