11 آگوست 2021  
 نظیفه حیدری  

دانشجویان دانشگاه بامیان؛ نسل سرگردان و غرق در مشکلات بی‌پایان

دانشجویان دانشگاه بامیان؛ نسل سرگردان و غرق در مشکلات بی‌پایان

کمتر از یک هفته دیگر به ازسرگیری دروس دانشگاه‌ها در تداوم سمستر بهاری سال تحصیلی جاری باقی مانده و دانشجویان دانشگاه بامیان از سراسر کشور به این ولایت می آیند تا درس های‌شان را در سمستر بهاری این سال ادامه دهند. این دانشجویان اما درس‌های خود را با تفاوت بسیار نسبت به دانشجویان مناطق دیگر کشور آغاز می کنند. قرار است در پایان سال روان، شماری از آنان پس از چهار سال تحصیل، سند فراغت بدست آورند و به دنبال آینده نا معلوم‌شان بروند. تعداد دیگری هم باید چند سال دیگر در بامیان بسر برند و با وجود مشکلات و وضعیت نامناسب این ولایت، به تحصیل خود ادامه دهند.

دانشجویان دانشگاه بامیان، با مشکلات بزرگی مواجه هستند که نبود برق و آب آشامیدنی صحی  را می‌توان از کوچک‌ترین مشکلات آنان بر شمرد، بماند که خوابگاه این دانشگاه هنوز و با گذشت سال‌ها به بهره‌برداری نرسیده و دانشجویان مجبورند در بازار این ولایت، اتاق های نمناک و نا مناسب برای درس خواندن را با قیمت گزاف به کرایه بگیرند.

کیفیت پایین درسی، نبود استادان متخصص در برخی از رشته‌ها، کمبود مواد درسی مورد نیاز ، قیمت بالای انترنت و عدم دسترسی دانشجویان به منابع اطلاعاتی، از مسائل دیگری‌اند که بر مشکلات دانشجویان دانشگاه بامیان افزوده‌اند. با چنین وضعیتی، آغاز دورس آنان را می توان شروع دوباره مشکلات دانشجویان این دانشگاه خواند. این دانشجویان از مشکلاتی که با آن دست‌و‌پنجه نرم می کنند روایات متفاوتی دارند که در پی به برخی از آن‌ها اشاره می‌گردد.

 نبود خوابگاه یکی از مشکلاتی است که مشکلات جدی‌ای را در روند تحصیل دانشجـویان دانشـگاه بامیان ایجاد کـرده اسـت. هـم اکنون کرایه یک اتاق کوچک و با کمترین امکانات رهایشی در بازار بامیان، 3تا 5 هزار افغانی است که بیشتر دانشجویان توانایی پرداخت این مقدار پول را ندارند. به همین دلیل شمار زیادی از دانشجویانی که از خارج بامیان به این ولایت آمده‌اند، اتاق ندارند و در وضعیت نامناسبی بسر می برند. این مشکل زمانی به اوج خود می رسد که خانواده های بامیانی نیز بدلیل آن‌چه مجرد بودن این دانشجویان می خوانند، حاضر به کرایه دادن اتاق به آنان نمی‌شوند. برعلاوه، نبود برق، کتاب‌خانه و صنف‌های درسی مجهز، مشکلات دانشجویان دانشگاه بامیان را تا چند برابر افزایش داده است. بدلیل نبود برق در مرکز بامیان، شمار زیادی از دانشــجویان، شــب‌ها در روشــنی نور الیکین درس می‌خوانند. وجود این مشــکلات و وضعیت نامناسب دانشجویان در بامیان، همه‌ساله شماری از آنان را حتا وادار به انصراف از ادامه تحصیل می‌کند.

مشکلات این دانشجویان اما به همین موارد خلاصه نمی شود. با فرارسیدن فصل سرما،  آن عده از دانشجویانی که توان خرید مواد سوخت را ندارند، مجبور می‌شوند در و پنجره‌های اتاق های‌شان را پلاستیک بگیرند تا از سرمای غیر قابل‌ تحمل هوای بامیان در امان بمانند.

دختران دانشجو در بامیان با آن‌که خوابگاه دارند اما از مشکلات دیگری رنج می‌بــرند. فاصــله زیاد بیــن خــوابگاه دختــرانه و دانشــگاه، نبود وســایل ترانسپورتی و وضعیت نامناسب خوابگاه، از مشکلاتی‌اند که روند تحصیل دختران دانشجو در بامیان را به با مشکلات جدی مواجه کرده‌اند.

دانشگاه بامیان در حالی با کمبود خوابگاه برای دانشجویان مواجه شده که همه ساله بیشتر از ۱۵۰۰ دانشجوی جدیدالشمول بر شمار دانشجویان این دانشگاه افزوده می‌شود.ساختمان خوابگاه دانشگاه بامیان که ساخته نیز شده است، اما به دلیل نداشتن امکانات، هنوز قابل استفاده نیست. این امر همواره انتقاد تند دانشــجویان این دانــشگاه  و فعــالان مدنی بامــیان را به همراه داشته است.

کیفیت پایین درس و نبود استادانی که از سطح علمی بالایی برخوردار باشند و بتوانند پاسخ‌گوی نیاز دانشجویان در این خصوص باشند از دیگر مشکلات بزرگی است که دانشجــویان دانشگاه بامــیان از آن به شدت رنج می‌برند و به سبب آن نمی‌توانند به خوبی دروس را فراگیرند.

مسئولان دانشگاه بامیان اما به رغم آن‌که همواره این مشکلات را پذیرفته و آن را انکار نکــرده‌اند، در راســـتای برطــرف‌ســازی آن‌ها نیز اقــدام موثری نکرده‌اند. بارها تجربه شده است که این مسئولان به‌جای انجام اقدامی در این زمینه، تنها حرف زده‌ و وعده‌هایی را مبنی بر مرفوع‌ کردن این مشکلات داده‌اند.

با این حال و چنانچه این وضعیت تداوم یابد به دور از امکان نخواهد بود که در سال‌های بعدی کیفیت تحصیلی در این دانشگاه به پایین‌ترین حد تنزل یابد و ورود به آن به اندازه مکــتب هــم ارزش و اعتبار نداشــته باشد. ایجاد چنین انگیزه‌ای در ذهن متقاضیان ورود به دانشگاه‌ها می‌تواند منجر به کاهش علاقه‌مندی آنان به دانشگاه بامیان گردد که اگر چنین شود، این دانشگاه بیشتر از پیش از چشم مسئولان حکومت مرکزی نیز خواهد افتاد و وضعیت در آن رو به بدتر‌شدن خواهد رفت. آنگاه چاره‌ای نیست جز این‌که تنزل جایگاه این تنها مرکز اکادمیک به نسبت معروف در مناطق مرکزی و برداشتن اسم دانشگاه از روی آن را نظاره‌گر باشیم.