شماری از جوانان ورزشکار در دایکندی می‌گویند که علاقه‌مندی جوانان این ولایت به ورزش افزایش یافته است. بر بنیاد گفته‌های آنان؛ این امر سبب شده تا این جوانان از اعتیاد به مواد مخدر و انحرافات ذهنی و رفتاری بدور بمانند.

ورزش در دایکندی علاقه‌مندان روزافزونی می‌یابد. بسیاری از جوانان این ولایت که از بیکاری و بی‌برنامگی در زندگی‌شان رنج می‌بردند، اینک به ورزش رو آورده‌ و به ایجاد تیم‌های مختلف در رشته‌های رزمی و غیر رزمی اقدام کرده‌اند.

در حال حاضر چندین باشگاه ورزش‌های رزمی و نزدیک به ده تیم در رشته‌های غیر رزمی در این ولایت فعالیت دارند. این گروه‌ها در تلاشند تا جوانان بیشتری را به‌سوی خود جذب کنند اما برای تحقق این هدف به مشکلات بزرگی برخورده‌اند.

عارف جوادی مسئول یکی از ورزشکاران دایکندی گفت که نبود امکانات یکی از این مشکلات است: «با آنکه تمام امکانات ما به یک سالن و چندتا تشک نیم‌سوخته ورزشی خلاصه می‌شود، ادارات ورزشی شاید حتا خبر هم نباشند که باشگاه‌های ورزشی دایکندی در چه وضعیتی قرار دارند.»

نقش‌ پررنگ دختران

در کنار پسران علاقه‌مند به ورزش در دایکندی، شمار زیادی از دختران نیز در تمرینات و فعالیت‌های ورزشی اشتراک می‌کنند. دختران دایکندی به‌ویژه در یک سال گذشته در زمینه ورزش رشد خوبی داشته‌اند. آنان در کنار ایجاد گروه‌های ورزشی در رشته‌های رزمی، تیم بایسکل‌رانی دختران در این ولایت را نیز ایجاد کرده‌اند.

فریده کاظمی یکی از این دختران ورزشکار می‌گوید که آنان سعی دارند از طریق سهم‌گیری در فعالیت‌های ورزشی، زندگی سالم‌تری داشته باشند: «اگر بتوانیم به ورزش ادامه‌ دهیم بدنی صحتمندتر و زندگی شادتری خواهیم داشت، برخلاف برخی از دخترانی که به‌دلیل درگیری با مشکلات، دچار افسردگی می‌شوند.»

یک ورزشگاه و صدها ورزشکار

دایکندی ششمین ولایتی است که بیشترین آمار جوانان ورزشکار را به خود اختصاص داده است. با این وجود، در یک‌و‌نیم دهه گذشته تنها یک ورزشگاه‌ کوچک در دایکندی ساخته شده که پاسخگوی نیازهای تمامی ورزشکاران این ولایت نیست.

رضا سروش از دیگر جوانان ورزشکار در دایکندی بر این مساله تاکید دارد که آنان برای بهره‌گیری از فواید ورزش با هرنوع مشکلی مبارزه می‌کنند: «ورزش می‌تواند جوانان را از اعتیاد به مواد مخدر و رو آوردن به بزهکاری اجتماعی بازمی‌دارد و علاوه بر آن عاملی برای آرامش روحی و صحتمندی جسمی آنان به شمار می‌رود.»

مسئولان در اداره ورزش دایکندی نیز می‌پذیرند که در تناسب با تعداد ورزشکاران، امکانات مناسبی برای آنان فراهم نگردیده است. آنان بار دیگر وعده سپرده‌اند که برای رفع این مشکل دست به کار خواهند شد؛ حرفی که بر بنیاد ادعای ورزشکاران از سال‌ها بدینسو گفته شده اما در راستای عملی‌سازی آن کاری انجام نشده است.