براساس اطلاعات ارائه‌‌شده توسط سازمان علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد، «نیمی از جمیعت جهان زیر 25 بوده و با چالش‌های عمیقی روبرو هستند. آن‌ها بیشتر از نسل گذشته در معرض نابرابری‌ها و بی‌عدالتی‌های جهان قرار دارند و از آن تاثیر می‌پذیرند. تعداد بسیاری از آنان در فقر زندگی می‌کنند و از تشخیص توان و استعدادهای باالقوه خود ناتوانند. فق تعداد اندکی از این جوانان قادر به کسب مهارت‌‌ها، دانش و اعتماد‌به‌نفسی هستند که لازمه اشتغال در بازارهای کار به سرعت متغیر امروز است.

با توجه به این‌که در این فضاهای کاری، آن‌چه ضرورت دارد، توان یادگیری و سازگاری است، کسب این مهارت‌ها برای همه و در همه‌جا به یک الزام و اولویت سیاسی مبدل شده که لازمه آن سیاست‌گذاری‌های مناسب است. جوانان سرچشمه اندیشه‌هایی برای نوآوری‌اند. آن‌ها مغزهای متفکر امروز، حلال مشکلات و تسهیل‌گران صلح و در اکثر موارد، استوارترین حامیان عدالت و کرامت در جهان می‌باشند. با این حال، همه آن‌ها نیازمند شغل‌های مناسب و آموزش با کیفیت‌اند که باید به این درخواست‌ها پاسخ داده شود و آن‌ها باید در امور مربوط مشارکت داده شوند.»

جوانان در افغانستان و در بامیان نیز به عنوان عضوی از پیکره جهانی، بی‌عدالتی، تبعیض و نابرابری را در مقابل خود به تجربه نشسته‌اند. نبود امکانات و تسهیلات و مراکز تعلیمی و تحصیلی مطابق با معیارهای جهانی و بین‌المللی و حتا برابر با سایر ولایات کشور، رنجیست فراموش‌نشدنی و مهم‌تر آن‌که تبعات و پیامدهای آن ضربه‌ایست سنگین بر سرنوشت و آینده جوانان این سرزمین و در نهایت عاملی است برای عقب‌مانی از قافله علم و تمدن برای تمام این مردم.

میزان پایین راه‌یابی جوانان بامیان به دانشگاه‌ها در سال‌های گذشته به دلیل اعمال سهمیه‌بندی در کانکور، خود گواه زنده‌ایست بر این‌که باید نگران این مساله بود و نیز باید فکر اساسی و بنیادین به حال معارف این خطه داشت تا با رشد آن، زمینه‌ راه‌یابی جوان به دانشگاه‌ها و موسسات تحصیلات عالی را فراهم ساخت و در نهایت به پروسه رشد و تربیت کدرهای متخصص و مسلکی سرعت بخشید.

امروزه، آن‌چه با اهمیت است و حیاتی، داشتن منابع بشری متخصص و ورزیده می‌باشید. نیاز به تخصص در زندگی امروزی جوامع انسانی، امریست مشهود و متضمن آینده اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و… جامعه‌ای که در این امر پیشگام است. با این حال، چالش‌های فراروی جوانان بامیانی که حتا با داشتن تحصیلات عالی هم در کاریابی و اشتغال، موفق نیستند، خود بیانگر اینست که در کنار عواملی چون فساد اداری، روابط و زودوبندهای رایج در استخدام و… نبود ظرفیت تخصصی کافی و بی‌بهره بودن از دانش و تخصص و تکنولوژی روز نیز، عواملی برای این مشکل به حساب می‌آیند.

همین امر سبب شده است تا بسیاری از پست‌ها در ادارات دولتی و غیردولتی در بامیان به کسانی سپرده شوند که از خارج از بامیان و یا حتا خارج از کشور برای به دست آوردن درآمد پولی بیشتر، به سوی بامیان هجوم آورده‌اند و با اندک توانایی و تخصصی که دارند، تمام فرصت‌های شغلی را از بامیانی‌ها بربایند و درآمد بزرگی را به‌ جیب زنند. در نهایت امر، این کار با آن‌که سبب از دست رفتن فرصت‌های شغلی برای جوانان می‌شود، با بیرون رفتن فیصدی بالایی از درآمد حاصل از کار این افراد در بامیان، ضربه سنگینی بر پیکره اقتصاد نیمه‌جان این ولایت نیز خواهد بود.