جواد موحد

یکی از بـدترین عـوامل بدبختی در زندگی انسان‌ها امـتناع از پـذیرش رنج است. رنج پدیده‌ای طبیعی است که تا زندگی هست و نفس کشیدنی وجود دارد، همراه و همگام انسان است. این پدیده از زمانی که انسان‌ها در بطن مادرند و پا به دنیا نگذاشته‌اند تا هنگام مرگ و حتا بعد از آن نیز انسان را رها نمی‌کند. بخشی از حقیقت زندگی هم پذیرش رنج و تحمل آن است، چرا که قبول کردن رنج‌های زندگی تا جایی انسـان را به زندگی عادی بر می‌گرداند و فرار از آن باعث به میان آمدن دشواری‌های بیشتری می‌گردد.
رنج چـیزی نیست که بتوان کلا آن را از زندگی برداشت. انسان در زمانی که در بطن مادر است رنج می‌کشد، پس از به‌دنیا آمدن، از گرسنگی و تشنگی رنج می‌برد و در حالاتی که وضعیت صحی خوب ندارد، گرفتار رنج می‌شود، اما نمی‌تواند از آن سخن گوید و به بازگویی‌اش بـپردازد، به همیـن سبب است که متـوسل به گریه می‌شود. انسان در دوران کودکی، رنج‌های زیادی را برای بازی کردن با هم‌سن‌و‌سالانش و رسیدن به اهداف کودکانه‌اش می‌کشد. به هـمین شکل، در نوجـوانی هم رنـج‌های گوناگونی را برای دست‌یابی به لذت زندگی متـحمل می‌شود و آخـرسر و در دوران پیـری از ناتوانی رنـج می‌کشد. در یک کلام؛ انـسان و رنج دو چیز جداناشدنی از هم هستند، زیرا انسان در دوران‌های مـختلفی از زندگی خـود هزاران نوع رنج را متقبل می‌شود.
رنج کشیدن در یک دسته‌بندی کلی به دو بخش تقسیم می‌شود:
1- رنج کشیدن بـرای رسـیدن به هدف مطلوب: انسان‌ها ناگزیرند برای رسیدن به خوشبختی و نیز اهدافی که برای خـود تعیین و تعـریف کرده‌اند، این نوع رنج را تحمل کنند، مـثلا رنج کشیدن برای تحصیل و دست‌یابی به مدارج عالی تحصیلی و کسب درآمد یا نماز خواندن و روزه گرفتن برای کسب ثواب و برخوداری از سعادت اخروی و موارد بسیار دیگری از این دسته است که پیشیمانی ببار نمی‌آورد و هرچند که انسان مجبور به پذیرش آن است، اما زیانی نمی‌کند.
2- رنجی که بدبختی در پی دارد: این نوع از رنج بیشتر بسته به چیزیست که انسان‌ها با اراده خود انجام می‌دهنـد و به عـواقب آن گرفتار می‌آیند. به‌گونه مثال رنج کشیدن در پی انجام اعمالی چون دزدی، تجاوز، قتل و ده‌ها جنایت دیگر، انسان را بدبخت می‌سازد و با مشکلات گوناگونی سردچار می‌کند.
بنابراین، می‌توان گفت که زندگی انسان‌ها، هیچ‌گاهی جدا از رنج نیست. به همین دلیل باید همه به‌طور عمـوم درک کنند و به اطـفال به شکل خاص فهمانده شود که در امـور مهمی چون آمـوزش و در مکان‌ها و جاهایی چون خـانواده و مراکز آموزشی و نیز برای دست‌یابی به آن‌چه که تصور می‌کنیم خوشبختی‌مان در آن نهفته است، رنج کشیدن امری حتمی و الزامی و طبیعی است، البته چگونگی زندگی؛ بهتر و بدتر بودن آن نیز بسته به رنجی است که انسان متحمل می‌شود، انسان‌ها می‌توانند رنج را بپذیرند تا به آسایش دست یابند و یا هم رنجی را متحمل شوند که می‌تواند پیامـدهای زیان‌بار و سختی‌های مضاعف را به‌همراه داشته باشد.